16/9/2013

Betul ka cara yg sy buat skrg , membiarkan benda ni akan terus menjerat . Sampai bila sy dapat menjadi sabar dan kuat sdgkan sy tau setiap kesabaran ada had nya dan setiap yg kuat tu akan menjadi lemah . Begini ka rasa hidup seolah seolah dibiarkan dgn soalan dan sesuatu yg x pasti. sy tau sy bnyak merisiko kan sebahagian daripada hati ni, separuh daripda hidup ni . Sy tahu apa yg akan sy rasa , sy tahu apa  benda yg akan sy tangiskan samada gembira atau sedih . Tapi  kadang2 benda tu seakan samar , jauh sekali untuk dapat di teka . Terasa diri ni , kebingungan  kehilangan segala fikiran yg waras , sesat hendak kemana akhirnya trpaksa memilih untuk membiarkan dan berdiam . Sy x kisah berapa sisa yg akan teman kan sy sehingga melihat bumi ni gelap , sehingga kembali mlihat siang . Sy bukan lagi yg dulu , terlalu mengikut perasaan dan hati yg akhirnya mematikan segala harapan dan impian . Biar lah semua ni sbg permulaan untuk sy mulakan semula  , sy tau stiap sakit ada bahagia cuma sy xtau bila . Biar lah sy relakan jika hati ni terluka walau untuk ke seribu kali , biarlah rasa bersalah tu menyelubungi keadaan sy skrg . Biarlah sy merisiko kan benda yg mungkin x kan memberi manfaat kpada diri sy . Sebab apa ygsy buat skrg adalah untuk membahagia kan org terdekat , cukup melihat dia bahagia sy sememang nya sudah bahagia . Walaupun bahagia tu hanya sekrg sekurang kurang dpt merasakan nya biarlah hanya untuk waktu sementara.